)
De moerbezie draagt vruchten die er uitzien als bramen de z.g. schijnvrucht. Deze zijn eetbaar. Vroeger kwam de moerbei algemeen voor. Tegenwoordig is hij erg zeldzaam. De zwarte moerbezie is voor Europa de oudst bekende soort. Oorspronkelijk groeit hij in het wild in Noord-Perzië. Vandaaruit is hij al heel lang geleden in cultuur genomen en overal verspreid. In de bijbel is op verschillende plaatsen van de moerbezie en ook van zijde sprake. Verscheidene duizenden jaren voor Christus heeft men in China de zijderupsencultuur bedreven, en wel op de Alba, ofwel de witte moerbezie.De beste zijderupsen kan men namelijk slechts op deze boom kweken. Wij weten niet precies hoe deze dieren naar het westen zijn gekomen. Pas in de twaalfde eeuw is in Italië sprake van een grote zijderupsencultuur. De zijderupsencultuur is achteruit gegaan door de opkomst van de kunstvezels. Nu echter vindt er weer een opleving plaats van echte zijde, want deze is met kunstvezels niet te evenaren. Vroeger werd in China papier gemaakt van de schors van deze boom. De schors werd nat gemaakt, glad gestreken en afgewerkt met rijstpasta. In Japan is deze schors nog steeds een belangrijke grondstof voor de beste kwaliteit, het z.g. kodzo-papier.
 |
 |
|
 |